Królestwo Sycylii – państwo założone w 1130 przez Rogera II. Obejmowało ono obszary całej wyspy Sycylii, południowej części Półwyspu Apenińskiego z Neapolem oraz Maltę. Kontynentalna część Królestwa Sycylii stała się odrębnym Królestwem Neapolu w wyniku powstania ludności Sycylii i podziału państwa. Z czasem Sycylia połączyła się z Neapolem unią personalną, a następnie realną.
HistoriaPoczątkiW latach 1060-1091 Normanowie podbili Emirat Sycylii i władali Sycylią przez 100 lat.
XII wiekW wyniku ślubu Henryka Hohenstaufa, syna cesarza Fryderyka I Barbarossy, z Konstancją, pogrobową córką króla Sycylii Rogera II, po bezpotomnej śmierci króla Sycylii Wilhelma II w 1189 r., roszczenia do korony sycylijskiej wysunął niemiecki ród Hohenstaufów. Jednak koronę Sycylii zagarnął Tankred z Lecce, nieślubny syn księcia Apulii Rogera, najstarszego syna króla Rogera II. Tankred utrzymał władzę w Królestwie Sycylii do swej śmierci w lutym 1194 r; w kilka miesięcy po jego śmierci Henryk VI Hohenstauf przeprowadził udaną inwazję na Królestwo i 20 listopada 1194 r. wkroczył do Palermo, gdzie w dzień Świąt Bożego Narodzenia 1194 r. koronowano go na króla Sycylii.
XIII-XVII wiekHohenstaufowie władali królestwem w latach 1194-1266. W 1266 r. koronę sycylijską otrzymał Karol I Andegaweński, po zwycięstwie w bitwie pod Benewentem, w toku której zginął syn cesarza i króla Sycylii Fryderyka II, dotychczasowy król Sycylii Manfred. Wkrótce, w 1282 r, wybuchło w Palermo powstanie przeciwko Karolowi i Francuzom (tzw. nieszpory sycylijskie). Wyspa Sycylia przeszła w ręce Aragonii, natomiast Karol Andegaweński utrzymał się w kontynentalnej części królestwa (od tej pory nieformalnie określanego jako Królestwo Neapolu – choć formalnie nadal państwo to nosiło nazwę Królestwa Sycylii).
Po śmierci króla Jana II Aragońskiego Sycylia, wraz z wszystkimi posiadłościami aragońskimi, weszła w skład zjednoczonej Hiszpanii, i pozostała we władaniu hiszpańskim do 1707 r.
